Recensie – Let Me In

Let Me In is de Amerikaanse remake van de Zweedse film Let The Right One In draait het wederom over een vreemd meisje die bevriend raakt met haar buurjongetje. Hij weet alleen niet dat zij een vampier is.

Het jongetje Owen wordt gepest op school en terwijl de relatie tussen hem en Abby intenser wordt, belooft zij hem te redden. Tegelijkertijd wordt het stadje geteisterd door vreemde moorden…

Remake

Let The Right One In is gemakkelijk een van de beste films van de afgelopen tien jaar. Is een remake dan nog nodig? Gek genoeg leent dit zich prima voor een Amerikaanse versie, vooral omdat het materiaal in de goede handen is beland. Regisseur Matt Reeves (Cloverfield) wilde immers niet dat het script verkeerd zou worden verfilmd aangezien hij fan is van het origineel. Daarom nam hij de verfilming zelf op zich.

Waar het origineel heel toepasselijk de winterse kou van Zweden als achtergrond gebruikt, is het nu New Mexico waar tegen de witte achtergrond alle bloederige gebeurtenissen zich afspelen. Het werkt allemaal prima, met een geheel eigen identiteit zonder het origineel uit het oog te verliezen.

Dynamisch duo

Het dynamische duo uit Let The Right One In werd nu gespeeld door Chloe ‘Kick-Ass’ Moretz en Kodi ‘The Road’ Smith-McPhee. Beide enorm veelbelovende jonge acteurs die nog maar aan het begin van hun carriere staan. Maar wat een chemie, daar kunnen Johnny Depp en Angelina Jolie nog een puntje aan zuigen!

De film is vrij bloederig, maar niet een typische horrorfilm. Net als Black Swan een horrorfilm verpakt als een balletfilm is, is Let Me In een liefdesverhaal verpakt als vampierfilm. Dat werkt, je krijgt te doen met Owen die constant het mikpunt is van de bully Kenny. Terwijl er heel wat heftige scenes zijn, is de bekende eindmoment in een zwembad er een om nooit te vergeten.

Winters

Maar hoe goed de makers hun best ook doen, dat winterse Zweden past toch niet in een Amerikaans beeld. De omgeving werkt niet mee, net als de cast – die juist in een Europese film prima zouden passen maar zich niet heel Amerikaans gedragen. Toch is het maar een klein detail, want niet voor niets heeft horrormeester Stephen King de film Let Me In tot de beste horrorfilm van de afgelopen tien jaar uitgeroepen.

Toch blijft de film van begin tot eind boeien en is in dit opzicht een typisch geval van ‘misschien niet zo goed als het origineel, maar wel nog mijlenver boven de rest van de horrorfilms’. Het is een aanrader, niet omdat het over vampiers gaat (in deze tijd eerlijk gezegd een uitgekauwd onderwerp), maar juist om het verhaal dat het vertelt. Hoe belangrijk het is dat er iemand in je omgeving is die in je gelooft en er alles voor doet om je te beschermen.

Let Me In is een opluchting. Eindelijk een remake van een Europese film waarin Amerikanen laten zien dat ze het prima kunnen. Het is een kunstig filmpje, soms voelt het misschien niet helemaal eigen aan. Maar met een koppel dat zo charismatisch is en een perfecte timing is dit een prachtige film geworden. Kan niet tippen aan het origineel, maar dat is net zoiets als dat “Kings of Leon niet kan tippen aan Rolling Stones”. Het maakt niets uit, beter goed gejat dan slecht bedacht.

Cijfer: 9

Lees ook:Nieuwe trailer van vampierremake Let Me In
Lees ook:Recensie – A Nightmare On Elm Street 2010
Lees ook:Wie zit te wachten op remake Let The Right One In?
Lees ook:DVD Watch: Marley & Me
Lees ook:Halloween Trailer vd Dag: A Nightmare On Elm Street (2010)