John Dillinger is in de jaren ’30 de meest beruchte misdadiger in Amerika. Zijn gewelddadige bankroven maken hem beroemd en zijn coole uitstraling zorgt voor ervoor dat vrouwen bij hem wegzwijmelen.
Hij is constant op de vlucht voor de politie, wat hem niet altijd goed af gaat. Politiehoofd J. Edgar Hoover ziet het niet meer zitten en hij stuurt zijn beste man op hem af, de scherpschutter Melvin Purvis.
Jack Sparrow vs. Batman, de vergelijking kan natuurlijk niet uitblijven. Gelukkig heeft Public Enemies meer te bieden dan een knorrige Christian Bale en een slinkse Johnny Depp. Regisseur Michael Mann koos ervoor de hoogtijdagen van de misdadiger John Dillinger in HD-formaat te verfilmen, iets wat hij ook aanhaalde met de film Collateral. Daarin klopte de rauwe wijze waarin New York werd vastgelegd vanuit een taxi en draaide het ook om een koelbloedige moordenaar, gespeeld door Tom Cruise. In Public Enemies is deze keuze op zijn minst uniek te noemen, maar wordt het er tijdens de grote schietscènes niet per se mooier op.
Depp is als de held en bad guy een goede keuze en het is fijn om te zien dat hij niet alleen gekke typetjes uit kan beelden. Met Jack Sparrow, Willy Wonka, moordende kapper Sweeney Todd en binnenkort The Mad Hatter in Alice in Wonderland begon het daar langzaam op te lijken. Hij geeft Dillinger een gezicht en doet dat op de juiste manier. Christian Bale is wel iemand die steeds meer naar de achtergrond lijkt te verdwijnen in zijn rollen. In The Dark Knight móet hij wel die stoere titelheld spelen, maar in Terminator: Salvation viel hij in de hoofdrol amper op.
Het verhaal is spannend en regisseur Mann houdt de vaart erin. Tegen het einde wordt het allemaal een beetje slepend; een constante herhaling van ontsnappen en (bijna) gepakt worden is op den duur een beetje saai. En het blijft een vreemd fenomeen, het leven van een misdadiger verfilmen en het publiek sympathie voor hem op te laten brengen. Dat zorgt ervoor dat de film altijd op een afstand blijft. Daarbij komt dat hoe sterk de misdaadscènes zijn, zo slap is het liefdesverhaal met Billie Frechette (gespeeld door Oscarwinnares Marion Cotillard uit La Vie en Rose).
Public Enemies heeft veel aantrekkelijks, maar regisseur Michael Mann weet het niet helemaal waar te maken. Met Johnny Depp zit het wel snor, maar de overige rollen verdwijnen naar de achtergrond. En uiteindelijk een traan laten voor een misdadiger is iets teveel gevraagd. Een minder complexe film dan het wil zijn en de speelduur van 2,5 uur werkt niet mee.
Draait nu in de bioscoop
Cijfer: 6.5
Lees ook:DVD Watch: Public Enemies
Lees ook:Bios Top 10: Crimineel legt het af tegen Potter
Lees ook:Bios Top 10: Thrillers blijven steken achter kinderfilms
Lees ook:Johnny Depp en Vanessa Paradis uit elkaar na veertien jaar
Lees ook:Watch This: Johnny Depp in Imaginarium of Dr Parnassus