Valentine’s Day draait om die ene dag in het jaar waarop liefjes extra lief doen, hun ruzies uitvechten of geen liefde kunnen vinden. Verschillende verhalen op de dag lopen in elkaar over in deze mierzoete film van regisseur Garry Marshall.
Dat zo’n simpel concept nooit eerder is bedacht (een soort Love, Actually op Valentijnsdag) is bijna bizar te noemen. Met een absolute sterrencast en een speelduur van ruim 2 uur, maar werkt dat een beetje voor deze romantische komedie?
Recensies
Plat onderuit gaat wel heel ver, maar er schort zeker wat aan de film. Niet dat het bezoekers tegenhield, want in het valentijnsweekend werd de film goed bezocht. De recensies lustten de film echter rauw: “Een rinkelende kassa waar het hart van de film hoort te zitten” en “Niet grappig, romantisch of realistisch”.
Marshall zet een erg veilige film neer. Het eerste wat opvalt is dat er met pijn en moeite bijvoorbeeld een homo-verhaal wordt uitgesleept, maar dat er dan ook absoluut niet in beeld gezoend wordt door de twee mannen. Of de issue seks is ook nogal taboe, als een meisje en jongen op jonge leeftijd voor het eerst seks wil hebben gaat dat natuurlijk mis en gebeurt het ook niet meer. En juist op dat soort punten kan een film als Valentine’s Day scoren.
Taylors
Het is niet allemaal slecht, want met zo’n cast kun je amper de mist in gaan. Ashton Kutcher zet een charmante vent neer. Jessica Biel wint absoluut de prijs voor het meest komische karakter. Jennifer Garner houdt zichzelf staande (op een belachelijk moment op een vliegveld na dan) en de twee nieuwelingen Taylor Lautner (New Moon) en Taylor Swift (countryzangeres) zijn opvallend fris.
Maar er staat ook iets tegenover… Wil iemand alsjeblief Jessica Alba van het scherm afschrapen? Wat een slechte vertoning is die vrouw… En waarom in godsnaam speelt Patrick Dempsey (‘Dr. McDreamy’ uit Grey’s Anatomy) een arts? Hoe bedoel je stereotype casting?
Muze
Marshall zette heel slim zijn twee muzes uit vorige films neer: Julia Roberts (Pretty Woman) en Anne Hathaway (The Princess Diaries 1 & 2) schitteren op het scherm. Toch worden ze te weinig gebruikt, wat ten koste gaat van hun kwaliteiten. Ze worden misschien zelfs van het scherm afgespeeld van hun schermliefjes Bradley Cooper en Topher Grace…
Alle verhalen zijn vreselijk cliché en je kunt alles van tevoren aan zien komen. Dat is op zich helemaal niet erg, het maakt namelijk geen onplezierige kijkervaring van Valentine’s Day. Eerder een beetje een onuitdagende. Maar waarom het script niet scherper is, blijft een gemiste kans. Het is simpelweg niet grappig genoeg.
Lage verwachtingen
Het is wel een aangename romantische komedie, felle kleuren en die sterrencast maakt een hoop goed. Met lage verwachtingen erin gaan is wel een vereiste. En misschien toch wel van het vrouwelijk geslacht zijn.
Valentine’s Day is geen pittige film geworden, maar een lome romantische sleper. Het verhaal voelt ouderwets aan en regisseur Garry Marshall durft geen risico’s te nemen. En toch is het ook geen hele slechte film geworden, met dank aan de sterrencast. Het is altijd fijn om naar zulke grote acteurs te kijken en een aantal komen erg goed uit de verf. De volgende keer (want die komt er, waarschijnlijk volgend jaar al!) gewoon iets meer seks, homo’s en break-ups. En vooral ook iets meer grappen.
Cijfer: 6
Lees ook:New Year’s Eve trailer
Lees ook:Een foute maar romantische Jake Gyllenhaal in Love and Other Drugs
Lees ook:Recensie – Get Him To The Greek
Lees ook:Recensie – The Imaginarium of Doctor Parnassus
Lees ook:Bios Top 10: Dood meisje niet bestand tegen blauwe aliens